Breve cursiño para conducir por Mugardos (XXIX)

Perigo, maniqueísmo.

maniqueísmo
1. Doutrina relixiosa xurdida no século III d.C. segundo a cal o Universo foi creado por dous principios antagónicos, o do ben e o do mal, que coexisten e están en permanente conflito.
2. (por extensión) Toda doutrina ou actitude que opón de forma ríxida, e mesmo reducionista, os principios do ben e do mal.

Da fala nace o diálogo, do diálogo nace o entendemento, e do entendemento nace a convivencia.

Nunha vila pequena como Mugardos, “onde todo o mundo se coñece”, a mellora da vida das persoas que cohabitan pasa non só por mellorar e ampliar os servizos que reciben, senón tamén por facilitar a convivencia entre elas. Construír un clima social que axude sumar visións e puntos de vista, e non a confrontalos debuxando unha escena perversa entre o ben e o mal, entre cabaleiros con capa branca e espada e dragóns saídos dos avernos.

Non é preciso abusar da metáfora. Hoxe por hoxe temos dous claros exemplos destes dous métodos antagónicos de resolución de problemas: o referente ao feirón semanal e o que atinxe aos usos do edificio da antiga escola do Apelón. En ámbolos dous hai opinións contrapostas sustentadas en argumentos razoables. Dunha banda, o feirón necesita servir de impulso ao comercio local e, de ser posible, a un Mercado Municipal en crise; mais o Centro de Saúde necesita garantir o acceso da xente usuaria e os vehículos de emerxencias en calquera momento. Hai debate. Doutra banda, o edificio do Apelón, amplio, céntrico e con espazos abertos, sería un emprazamento ideal para espertar por fin da longa noite de pedra da Biblioteca Municipal, mais hai quen prefire poñer por diante non deixar marchar a Guardia Civil de Mugardos. Razoable e, sen embargo, hai quen pon empeño en pintar dragóns e cabaleiros.

Son só dous, pero poderían ser tantos outros que xorden no día a día tanto neste concello como en calquera outro. Velaquí a importancia do método participativo como ferramenta fundamental para resolver estes conflictos de intereses. Sentarse a falar entre as partes e chegar a entenderse ou comprenderse, ainda mantendo as posicións diferentes (pero xa non enfrontadas), axuda a corresponsabilizarse da solución final. A sentirse parte dela.

O maniqueísmo político, o discurso reducionista entre o ben e o mal, non só non é o mellor método de resolución de problemas, senón que produce de por si un problema novo: o deterioro da convivencia.

Sábeo ben quen traballa na creatividade: as mellores ideas non adoitan nacer da inspiración divina, senón da contraposición de ideas anteriores.