Breve cursiño para conducir por Mugardos (XXI)

Vieiras tóxicas.

NOTA: Dubidei ata o último momento entre dous enfoques do tema das vieiras. Un é este que vedes, o outro titulábase Vieiras piratas. Este céntrase no problema ambiental que supón a contaminación das rías. O outro, claro, no problema do furtivismo. Este ten como "vítimas colaterais" ás mariscadoras e mariscadores legais de vieira sá que puideran perder demanda. O outro, o dos furtivos, serve para usalos como chibo expiatorio.
Pareceume que a raíz do problema era o feito de existir toxinas en vieiras da ría (o que faría que algúns restauradores poidan ser condenados por delitos contra a saúde pública) e, xa que logo, decidín centrarme na cuestión ambiental denantes que na penal. Claro que o enfoque da meirande parte dos medios informativos alternou entre o sensacionalismo e a crónica negra, menos molesta coas grandes industrias-anunciadoras responsables en orixe da situación.
Apuntamento curioso: en xaneiro La Voz publicaba a nova da expulsión de 51 furtivos da ría de Ferrol. Roubaban ameixa fina, babosa, nécoras, zamburiñas e ostras. Do —polo visto— tan demandado mercado das vieiras... nadiña de nada.

¿A UPG e a hixiene da ría?

Esta imaxe circulaba hoxe pola vila. Chama a atención un carimbo co nome da «Unión do Pobo Galego» sobreimpreso (sáibase que a UPG que a todos lles virá á mente é «Unión do Povo Galego», con v). ¿Alguén sería tan amable de traducir o significado disto?

Mugardeses ilustres: Taru

A Taru e os Paxaros Coiro xa lle dedicara fai ano e medio unha entrada neste blogue o día que soou por vez primeira na Radio Galega. Dende aquela teño a sensación de que a súa carreira musical medrou constantemente. Atopeilles este vídeo no YouTube. Fai unha música simplemente deliciosa. Outro ilustre que agardemos volver a escoitar axiña por estes lares.

Eles eran mugardeses

E velaí a loita fratricida terra-aire entre pulpeiros (sendo rigorosos, Rodríguez, o gato, naceu en Barallobre… pero paceu na Fontegrande). A tensión mascábase. O sangue fervía. Rodríguez xogaba coa pega preparando a rabuñada final… Pero aquí un menda, logo de botar a foto de rigor (pedíanmo a berros), arrancou ao sprint a calmar o instinto predador felino e a pega puxo alas-en-polvorosa ;)

Nota necrolóxica: Rodríguez desapareceu durante a xaneira do último inverno. Non hai probas, pero un infra-humano dos arredores gábase de linchar a tiros de escopeta ao primeiro bicho que pise a súa finca que non sexan os seus cans-exploradores-de-fincas-alleas. Pagaríalle coa mesma moeda se eu tamén fose un infra-humano. Ten sorte.