¿Hai alguén aí?

Primeiro foi mugardosnet.iespana.es, que naceu da teima de demostrarlle a aquel goberno municipal do 2002 que se sen cartos nin medios se podía facer unha web de información municipal digna, co que se gastaran naquel despropósito xa desaparecido de www.mugardos.net poderíase ter feito algo moitísimo mellor. A experiencia durou dous anos. Rematou cando o tempo dispoñible para mantela (aquela era unha web totalmente artesanal) e as fontes de información menguaron.
Nese momento (decembro do 2004) naceu este caderno de bitácora, ainda que non foi ata ano e medio despois cando decidín que a súa liña sería a de mesturar dúas paixóns: o deseño gráfico e Mugardos. En paralelo xurdiu un foro do que saíron grandes debates, si, pero tamén graves acusacións persoais a este ou aquela dende o anonimato dos nicks covardes. O foro foi o primeiro en caer. O respecto ás súas regras básicas comezouse a perder no tempo no que os veciños de Meá decidian pecharse durante o verán do 2007 na Casa Consistorial, visibilizando, unha vez máis, que a pranta de gas partira a sociedade mugardesa en dous. Logo veu o caso Virgin e, en resultas, o foro saltou polos aires.

Este blogue aínda tardou bastante máis en morrer, pero o seu punto feble quedara xa en evidencia: o vandalismo ideolóxico dos agochados. E durante outro ano e pico continuei con esta bitácora, que foi virando na súa temática procurando esquivar as deposicións intelectuais duns poucos.

Pero chegaron as redes sociais, o Facebook, o Twitter, e con elas as persoas con nome e apelidos, as opinións entre amigos, os debates constructivos, o falar de todo un pouco segundo lle veña (malia haber moita xentiña monotemática). Coas redes sociais desaparecían os insultos anónimos, as acusacións baixo nicks, a gresca verbal. E manter este blogue comezaba a dar moita preguiza.

¿Para que volvo, entón?

Para poder falarlle desta vila ao mundo, e non só ás amizades previamente aceptadas. Para que escoite quen queira, e non só a quen eu lle deixe. Para berrar máis alto, porque sigo tendo cousas que dicir do que Mugardos é, do que Mugardos podería ser, do que en Mugardos acontece. O público é outro, é distinto, compórtase distinto, e non sempre para pior. A ver o que da de si. Ogallá prenda.

3, 2, 1... volvemos.