Que ninguén se trabuque, é a troula, si, mais esa troula é como a auga que move o muíño. Benquerida carallería, o ano que desapareceu a Comisión de Festas de Mugardos, esgotada por un modelo baseado en poucas persoas para moito traballo e pouco recoñecemento, ese mesmo ano naceu a Comisión de Caralladas, reformulouse a festa, o xeito de nos divertir na semana grande da vila, cambiamos as orquestras e os cochitos por un concepto novo onde todos podiamos ser actores no canto de espectadores. E fixémolo entre toda a xente que quixo participar do nacemento das Olimpíadas de Peñas.
Os piares non son inxenuos. A organización colectiva é un reto non doado, pero os seus froitos multiplican a satisfacción. Cada persoa colaboradora séntese partícipe, porque o é, do resultado final. A festa ten que ser feita polo pobo e para o pobo e temos exemplos de como facelo. O pequeno empresariado pulpeiro é tamén parte fundamental. Bares, tendas, profesionais autónomos, todos saen gañando cando atraemos xente de fóra á vila. É a auga do muíño. E tamén por iso quixemos reter todo o que aquí xeramos cunha fórmula: os caralleuros. A Comisión de Caralladas apenas move euros en metálico. As empresas que agora colaboran coa festa só cuñan billetes válidos no seu propio establecemento. Todo queda na casa. Todo convida a volver a Mugardos. E a fórmula é transparente, anima a colaborar máis abertamente, estimula aos participantes, funciona.
Chamamos a atención de La Voz de Galicia, do Diario de Ferrol, de Radio Fene. Comezan a falar de nós nos concellos veciños. Eis a clave do éxito: abrirnos, recibir cos brazos abertos a quen xa ve en Mugardos unha alternativa de lecer, e non só no verán. O obxectivo é converter unhas festas de vila nunhas festas de bisbarra, primeiro, e o que teñan que ser, despois.
Benquerida carallería, benquerida veciñanza, andamos o camiño correcto, e nestos tempos boa falta fai. Pasade bo verán.
Ningún comentario:
Publicar un comentario