De ética política, honestidade e bimensualidades

O 31 de xullo de 2012 marchei ao paro. Traballaba como deseñador gráfico autónomo e os meus clientes (empresas e administracións públicas) caeran como moscas. Xa non me daba nin para pagar a cotización de 254,21 € mensuais. Os autónomos, ademais, marchamos ao paro sen dereito a prestación por desemprego. En fin: vivindo só e sen os ingresos mínimos para subsistir a estabilidade psicolóxica reséntese moito. Disto, por desgracia, sabe moita xente de primeira man. A frecuencia de actualización deste mesmo blogue foi un síntoma. Non será necesario afondar neste tema.

No inverno do 2012, logo de moitas voltas, acudín aos Servizos Sociais do Concello de Mugardos para informarme das posibilidades de obter algún tipo de prestación. Souben entón das "Axudas de Emerxencia Social" e do seu regulamento, que no punto 2.1 dicía:

Alimentación e hixiene básicas: 60 € bimensual, incrementando 20 € por cada membro da unidade familiar maior de 3 anos a partires do 2º membro. Máximo 140 € por axuda. Con carácter excepcional e por ditame da Comisión de Benestar, poderase conceder mensualmente.No caso de existir nenos/as menores de tres anos, a axuda verase incrementada en 100€ por cada un deles.

Asesorado pola Traballadora Social cubrín a solicitude e agardei pola burocracia. Entrementres, atopeime con este chío da Real Academia Española:

#RAEconsultas Lo «bimensual» sucede dos veces al mes y lo «bimestral» una vez cada dos meses

— RAE (@RAEinforma) November 23, 2012

En estrita interpretación do regulamento, non corresponderían 60 € cada dous meses, senón 60 € cada quince días. Mellor para min. Mais entendín que se trataba dun erro e non fixen máis que comentarllo á funcionaria. Recibín a axuda en febreiro. Non a volvín solicitar máis. É fodido, moito, ver como da noite á mañá pasas de ser un cidadán perfectamente solvente a recibir axudas de emerxencia social.

Pero un día de decembro do 2012, nunha conversa con Mónica Fernández Linares (ex-BNG) e Mónica Martínez Regueiro (PP), apunteilles tamén o erro de redacción nun regulamento que fora consensuado entre BNG e PP nos tempos en que a primeira aínda pertencía ao Bloque. A partires de aquí, o teatro.

A farsa

Para daquela, cando a conversa reveladora, a relación de BNG e PP mudara. Os acordos do goberno nacionalista xa non adoitaban darse co PP, para facelo agora con EU. E en consecuencia, Mónica Fernández Linares abandonaba o BNG ficando coa acta como concelleira non adscrita e acusando á súa exformación de estar "sometida a los intereses de IU".

Neste contexto a errata na redacción do Regulamento de Axudas de Emerxencia Social pasou a converterse nunha arma contra BNG-EU. O PP aseguraba agora que a súa intención xenuína fora a de conceder axudas dúas veces ao mes.



Estraña periodicidade, tendo en conta que a) de ser certo, para definila a fórmula "quincenal" tería sido menos confusa, e b) no propio artigo do regulamento indica que "con carácter excepcional [...] poderase conceder mensualmente", o que fai pensar que a excepcionalidade consiste nunha necesidade maior, non menor. A cousa ía quedando clara.

Pero o PP porfiaba. Juan Domingo de Deus, nunha entrevista en TV Ferrol no pasado mes decembro do 2013, declaraba o seguinte:



Sobreactuación, populismo, cinismo... xulguen vostedes. Seguín insistindo nos motivos desa pouco común periodicidade. Se era certo que o espírito inicial era conceder 120 € mensuais, ¿por que optar por unha fórmula tan pouco definida? ¿Por que non mensual? ¿Por que, se realmente se quixera dicir "cada quince días", se había de optar por unha verba tan dada a confusións que ata a propia RAE advirte dos distintos valores semánticos? A resposta foi do máis pintoresco:



O PP estaba mentindo. Facíao de xeito interesado e sobreactuando, botando man da xente desfavorecida; asegurando, agora que xa non apoiaban o goberno, que eles pretenderan conceder o cuádruplo do que realmente tiveran intención. Ao sinalarlles o deshonesto da actuación acusábanme de ser eu o mentireiro, de ocultar un escuro interese por participar da vindeira candidatura de EU, etc.:

@Artritris El único mentiroso eres tú qué defiendes lo indefendible. Que pensarán los votantes de IU que votaron para cambiar el gobierno?

— Juan Domingo de Deus (@jdomingodeus) January 5, 2014

@Artritris Deja a mis votantes tranquilos. Y guarda tus esfuerzos para ocupar un puesto en IU en las siguientes.Yo estoy para cosas serias.

— Juan Domingo de Deus (@jdomingodeus) January 5, 2014

O seu discurso era claro: segundo eles, o PP consensuara co BNG unhas axudas de emerxencia que se habían de conceder nunha peculiar periodicidade quincenal, e o goberno BNG-EU estivera a incumprir o regulamento concedéndoas bimestralmente. Unha mostra da mesquindade da esquerda mugardesa, claro. Así que acudiron ao Valedor do Pobo, que obviamente, non puido contradicir ao dicionario, confirmando que si, que "bimensual" refírese a dúas veces ao mes.

O chío delator

Pero o discurso, malia insistente, presentaba tódalas dúbidas que expuxen anteriormente. E finalmente, nun descoido, confirmouse a pantomima:



Mónica Martínez confirmaba que, efectivamente, o da "bimensualidade" fora unha errata que eu lles comentara no seu día. Non era certo, por tanto e se non ficara claro xa, que o seu emprego do termo "bimensual" fose deliberado. Ata entón a súa concesión cada dous meses non causara ningunha denuncia e só desde ese momento empregárono politicamente, escenificando unha obra teatral oportunista e deshonesta.

O chío (tuit, se preferides) desapareceu aos pouquiños minutos, pero para daquela eu xa fixera captura de pantalla (xa non é a primeira vez que acontece e un vólvese previsor). Tamén borrou a longa conversa do Facebook que extractei aquí e, finalmente, bloqueoume no seu perfil Facebook.

A cuestión

Ou en plural: cuestións, porque entendo que son dúas:

Primeira: Sobre a necesidade de protección social. E para iso quen isto escribe vai máis aló das contías que se barallan e chama a apoiar a campaña pola Renda Básica Universal. Pola súa parte, EU forzou ao BNG a substituír o regulamento de "Axudas de Emerxencia Social" por outro de "Prestacións Económicas dos Servizos Sociais Comunitarios".

Segunda: Sobre a mentira como arma política. Non todo vale con tal de apañar votos. Precisamos representantes políticos dignos e consecuentes coas súas accións, cos cales se poidan manter debates construtivos, sobre se é mellor A ou B, e por que; e non discusións infinitas tratando de desenredar enganos.

Na redacción houbo un erro semántico. Eu mesmo, como beneficiario, puiden ter sacado proveito directo, económico. Nin o intentei, por principios, por honestidade. O PP coñeceu o seu propio erro a través de min. Desde entón pretende sacar proveito político del. Cuestión de ética.