Si, Pancho, a xente sempre falaba do Foucellas, pero eu medraba escoitando a túa historia. Hoxe Pilarita sostén a túa foto na portada dun xornal, a José Manuel retrátano dentro e os Anido lembran onde te agochaban. Todos falan de ti, Pancho. Agora todos saben que ti fuches o último fuxido, que estabas ti só, que os demais marcharan ou morreran. E os dous sabemos, Pancho, que aquel día no que remataba o 54, na Mediña, cando entrabas na casa de Celestino, serías o derradeiro.
Para María Alicia Martínez Leira, do teu bisneto, alí onde esteas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario