Dunhas semanas para aquí veño observando pola prensa que Xunta e Concello, Concello e Xunta, manteñen unha
lea sobre a titularidade dos terreos sobre os que se vai construír o novo local da confraría de pescadores. En principio, e por outras causas, non puiden prestarlle maior atención.
Fai pouco menos dunha semana souben doutro conflicto Concello-Xunta, agora na cidade de Lugo e por causa das escolas infantís. Foi
o plantexamento do alcalde López Orozco o que me fixo cabilar definitivamente nun asunto no que o caso mugardés comezara a facerme remoer os miolos: ¿e a nós, que?
Orozco comeza a súa argumentación así: "o Concello de Lugo, é dicir, o conxunto dos cidadáns censados no termo municipal, posúe algúns terreos [...]", pretendendo situar de partida aos veciños da cidade nun bando (o seu, isto é, o Concello) que ten fronte a el á Xunta. Entón xorde a dúbida ¿Non é a Xunta o conxunto dos cidadáns censados no territorio galego? ¿Non son, entón, os cidadáns de Lugo parte tamén da Xunta? ¿Podemos/debemos os cidadáns tomar partida nas loitas entre as distintas administracións por ver quen nos ofrece os servizos para os que as creamos?
Entendo que Concello, Deputación, Xunta, Ministerio ou quen sexa loite e negocie perante as empresas privadas que se instalan no territorio por obter contraprestacións para todos. Entendo tamén que existan roces entre as administracións por ver quen exerce a xestión dun determinado recurso (velaí temos o proceso de transferencias do Estado á Xunta) pero ¿é aceptable o boicot entre uns e outros? ¿Non somos os cidadáns os principais (únicos) perxudicados? ¿Confunden uns e outros responsables públicos o seu papel de administradores co de señores feudais gardiáns da súa propia fortaleza?
E velaí o caso mugardés: unha obra pública, de financiamento público e para beneficio público (neste caso dun colectivo, pero público). O Concello di que os terreos son seus e exixe contrapartidas. Portos de Galicia o nega. Sexa como for, as máquinas están paradas e os principais afectados
coa mosca detrás da orella.
Nun tento de amosalo de xeito gráfico poderiamos pensar que é como se mamá e papá rifasen por ver quen nos da a paga do domingo e, entre mentres, faise luns e quedamos sen paga e sen entender o motivo. Podería valer, se non fose porque Concello e Xunta, Xunta e Concello, non son papá e mamá. Papá e mamá somos nós e a eles os escollemos para que traballen ao noso servizo. Sería convinte que non o esquezan.
