21/02/08

Onde o Mundo se chama Mugardos



Parafraseando a Celso Emilio. Un recunchiño chamado fogar.

4 comentarios:

  1. ¿Pero qué es lo que le gusta tanto, Pena? ¿Este paisaje destruído y profanado, no sólo por el capital, sino por todos, grandes y pequeños? ¿El paisaje humano, con su grandes valores humanos y culturales? ¿No le da pena ver a los niños en los parques y pensar que, dentro de nada, serán como sus padres (y madres, seamos políticamente correctos)?

    ResponderEliminar
  2. Verá vostede, Maximilien, o que me gusta é lembrar que aquel solar pequeniño e cheo de lixo foi un día unha casiña vella onde tiña unha tenda a señora Carmelina. Gústame saber que o Fol era a casa de Jesús, e que naquela esquina levara un hostiazo bárbaro na bici que me deixara esta cicatriz do bico. Gústame ser o fillo de Dolores, ou o fillo de Tonucho ou o Fontenla pequeno, según lle cadre, e ter de amigos aos fillos de Rabina. Gústame poder baixar á vila soíño sabendo que sempre vou atopar con quen tomar unha caña.

    Non é chovinismo, Maximilien, pero comprenderá vostede que estas cousas só as atope en Mugardos.

    ResponderEliminar
  3. ¡No sea tonto! Esa cicatriz le favorece...

    ResponderEliminar
  4. Canto tempo sen pasarme por aqui! Imos facer unha cousa, se me subes a imaxe a modo fondo de pantalla wxga 16:10 actualizo o fotolog xD Nunca temos que perder a esperanza xDD

    ResponderEliminar