Cambieille a mesa ao PC e buf, o que saíu de alí! Entre outras moitas cousas, atopeime con folios que levan máis dunha década cheos de presuntas cancións e poemas dun grupiño de rapaces de 3º de BUP que nos sentabamos no fondo da clase. Os que pasaron polo instituto entre o 95 e 97 poida que lembren aquel grupo chamado "Dragón Peta" que perpetraramos nas clases de Física. "O novo sistema de taquillas implantado no Instituto por Alfredo polo que pedímo-la súa dimisión", "A pava aresana é a máis enana" ou "Os bocatas pringosillos do segundo recreo en Chumari" forman xa parte da microhistoria do Instituto :) Deixarei nos comentarios unha pequena escolma...
O novo sistema de taquillas implantado no Instituto por Alfredo polo que pedímo-la súa dimisión
ResponderEliminarOs primeiros rumores
do cambio de sistema
xa nos auguraban
que habería problemas
Van facé-las aulas
como nas pelis de yanquis
que van polos pasillos
cambiando en cada clase
O día da presentación
Alfredo xa co mando
nos da unha fotocopia
e nos manda ir entrando
"Bos días raparigos.
Cambiamos de sistema.
Como xa observariades
son eu quen vos manexa"
"Agora cada alumno
terá a súa taquilla.
Xa veredes que pronto
nos vai de maravilla"
Aos tres ou catro meses
da nova aplicación
facemos vinte folgas
pedindo a dimisión
de Alfredo en xefatura
que o seu método sencillo
provoca numerosos
atascos nos pasillos.
Pero hoxe, acostumados
a estas dificultades
andamos no recreo
por aí paleando chaves.
E a algún que outro grasa
ás veces se lle olvidan
(xa van nove ou dez veces)
as chaves na taquilla.
El bareto y el chupito
ResponderEliminar(música de "Había unha vez un barquito chiquitito")
Privaba yo unha vez
en un bareto un chupito,
privaba yo unha vez
en un bareto un chupito.
No lo podía, no lo podía,
no lo podía yo pagar.
Salí corriendo a cien
saltando por la ventana,
salí corriendo a cien
saltando por la ventana,
pero el dueño, pero el dueño,
pero el dueño me cogió.
Me dió dos ostias, me dió dos ostias,
yo no vuelvo nunca más a este bar.
A pava aresana é a máis enana
ResponderEliminarPaseo cos colegas
nós fuma que te fuma,
algún que outro cun p---
de rules pola rúa.
Xa non teño máis Lucky,
pídolle a un tío a pava,
xa case a está matando,
me rula a "aresana".
Non me pases a "aresana"
pedazo merda de pava. (estribillo)
"E iso que é Ducados"
Me mira mosqueado.
Dígolle case a berros
"Rúlame a de Mugardos!"
O nacho monta un jari,
tamén eu estou picado,
sale a peña dos bares
pra vernos dar ostiazos.
Non me rules a "aresana"
pedazo merda de pava.
E chegan os maderos,
un veciño do lado
chamounos ao momento
que veu o altercado.
Nos levan ao cuartel
en bugas separados,
me piden o carné,
ven que son de Mugardos.
Non me pases a "aresana"
pedazo merda de pava.
"A pregunta en cuestión
é ¿por que vos pelexastes?"
"É que este cabrón
me rulaba a de Ares!"
Os nachos ofendidos
esposan ao nachiño,
a min déixanme libre
e a el ao cuartelillo.
Non me pases a "aresana"
pedazo merda de pava.
(6 de marzo do 1995)
Masacre en Ares
ResponderEliminarComo sangra, como sangra
a ferida na cabeza.
Primeiro dinlle unha patada
e logo foi cunha cervexa.
Agoniza, agoniza
que vou busca-la macheta.
Mentres te estás desangrando
está tocando Dragón Peta.
A chantada, a chantada
que te deixou sen jerolo
salpicoume a camiseta
e manchoume os tenis novos.
Agoras sufre, agora sufre,
toma chante no corazón.
Atravésoche a tráquea
e sácoche os pulmóns.
Como doe, como doe
a patada nos collóns.
Soltas pedazo alarido
pero estamos sós os dous.
Xa morriches, xa morriches.
A vísceras polo chan
que está cheo de sangue.
Mañá mato ao teu irmán.
Eu xa marcho, eu xa marcho,
voume privar polos bares.
Esta semana xa houbo
moitos crímenes en Ares.